Nicci French

Ik ben een boek aan het lezen van Nicci French, Verloren, over een moeder wier dochter verdwenen is. In een bepaalde passage beschrijft ze haar dochter, in die beschrijving meen ik Margot binnen een paar jaar te herkennen. Ik citeer even :

"Hebt U onlangs ruzie gehad?"
"Nee"
Dat was strikt genomen niet waar. Ik verloor zelden mijn geduld, maar Charlie maakt ruzie met iedereen, of je erop ingaat of niet. Ze is altijd en bij iedereen in contramine. Als ik me haar probeer voor te stellen, zie ik haar provocerend met haar handen in haar zij of met haar armen over elkaar staan. Ze tart mensen, kijkt ze uitdagend aan, maakt ruzie en dan stormt ze vervolgens de kamer uit en slaat ze met de deuren. Ze lijkt op Rory, of liever gezegd, de Rory van vroeger : snel boos en ook snel bereid om zich te verontschuldigen of te vergeven, grootmoedig en overdreven schuldbewust tegelijk, en nooit rancuneus. Gisteren heeft ze nog ruzie met me gemaakt, en eergisteren ook, en waarschijnlijk de dag ervoor ook, omdat ze haar werkstuk voor natuurkunde verkeerd had opgeslagen op de computer en het niet meer kon vinden, over waarom ze op een gewone schooldag niet met Ashleigh naar een concert in Londen mocht, waarom ze naar haar vader moest als er die avond net een groot feest op het eiland was, wat is er mis aan het opeten van een heel pak ijs en vervolgens de lege bak terugzetten in de vriezer, waarom ik er wat van zei als ze zonder het te vragen mijn schoenen had geleend en de hak had gebroken ....
Maar het waren allemaal kleine kibbelarijen, dagelijkse kost voor Charlie.

Herkent nog iemand hierin Margot in, of zie ik haar verkeerd ?